Każdy z nas doskonale zdaje sobie sprawę z tego, iż zdrowie stawów i układu mięśniowego stanowi fundament naszej codziennej aktywności. Niemniej jednak, wiele osób bagatelizuje dolegliwości, odkładając wizytę u ortopedy na dalszy plan. Z tego też względu, w niniejszym artykule omówimy znaczenie regularnych kontroli ortopedycznych oraz sygnałów, które powinny skłonić nas do skonsultowania się z tym specjalistą.
Zmiany zwyrodnieniowe kości
Choroby zwyrodnieniowe stawów to rodzina schorzeń układu kostno-stawowego charakteryzujących się degeneracją chrząstki stawowej oraz przylegających do niej struktur. Objawiają się one bólem stawów, ograniczonym zakresem ruchu, a w bardziej zaawansowanych przypadkach również potencjalnymi deformacjami i utratą funkcji stawów.
Głównymi przyczynami tych zmian są procesy starzenia się organizmu, przeciążenia stawów, urazy oraz czynniki genetyczne. Nieleczone, zmiany zwyrodnieniowe kości prowadzą do znacznego pogorszenia jakości życia, a także do trwałych uszkodzeń stawów. W leczeniu tych schorzeń stosuje się kompleksowe podejście, obejmujące zarówno terapie farmakologiczne, jak i fizjoterapię, ćwiczenia rehabilitacyjne, a nawet interwencje chirurgiczne, takie jak artroskopia lub protezoplastyka stawów.
Choroba Kienbocka
Choroba Kienbocka to rzadkie, degeneracyjne schorzenie stawu nadgarstkowego, cechujące się martwicą kości łódeczkowatych. Objawia się ona przede wszystkim bólem w okolicach nadgarstka, ograniczonym zakresem ruchu oraz ewentualnymi deformacjami stawu.
Przyczyny choroby Kienbcoka nie są w pełni poznane, jednak istnieją teorie sugerujące, iż mogą stanowić one skutek problemów z ukrwieniem kości lub mikroourazów. Leczenie tego schorzenia może być zarówno zachowawcze, w postaci unieruchomienia nadgarstka oraz farmakoterapii przeciwbólowej, jak i operacyjne, polegające na usunięciu martwiczej tkanki kostnej lub na wszczepieniu protezy stawu nadgarstkowego.
Choroba Olliera
Choroba Olliera, znana również jako dysplazja chrzęstno-kostna to rzadka, genetyczna choroba nowotworowa układu kostnego. Charakteryzuje się obecnością guzów chrzęstno-kostnych, zwanych enchondromami, rozwijających się w obrębie kości. Oznakami tej choroby mogą być zniekształcenia i deformacje kości, skrócenie kończyn, dolegliwości bólowe oraz ewentualne złamania kości, które często występują na skutek osłabienia struktury tkanki kostnej przez obecność guzów. Przyczyny choroby Olliera są związane przede wszystkim z mutacjami genetycznymi, prowadzącymi do niekontrolowanego wzrostu tkanki chrzęstnej w kościach. W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne, polegające na usunięciu guzów oraz stabilizacji kości.
Choroba Scheuermanna
Choroba Scheuermanna to schorzenie o charakterze ortopedycznym, które dotyka kręgosłupa, a konkretnie kręgów piersiowych. Jej głównym objawem jest deformacja kręgosłupa, wyróżniająca się tzw. „chondropatycznym wzgórkiem” – wypukłym wybrzuszeniem w obszarze kręgów piersiowych, wynikającym z nieprawidłowego rozwoju chrząstki wzrostowej kręgów.
W konsekwencji pacjenci cierpią na wklęsłości w kręgosłupie, powodujące nadmierne pochylenie ku przodowi oraz bóle pleców. Przyczyny tej choroby nie są w pełni poznane, choć istnieją pewne skłonności genetyczne. Leczenie choroby Scheuermanna zwykle obejmuje fizjoterapię w celu poprawy postawy i wzmacniania mięśni grzbietu, choć w cięższych przypadkach może wymagać korekty chirurgicznej, mającej na celu zniwelowanie deformacji kręgosłupa.
Choroba Dupuytrena
Choroba Dupuytrena jest przewlekłym schorzeniem układu łącznotkankowego, które głównie dotyka dłoni i palców. Jej głównym objawem jest stopniowo postępujące zwężanie oraz skracanie powięzi dłoniowej, co prowadzi do ograniczenia ruchomości palców. Choroba ta najczęściej manifestuje się na czwartym i piątym palcu dłoni, choć może także obejmować inne palce. Istnieje silny związek z dziedziczeniem genetycznym oraz paleniem papierosów a wystąpieniem tej choroby.
Czynniki ryzyka obejmują wiek (zwykle występuje u osób powyżej 50. roku życia) oraz płeć męską. Zaawansowane stadium choroby może prowadzić do utrudnienia codziennych czynności, takich jak chwytanie przedmiotów czy wyginanie palców. Metody leczenia Choroby Dupuytrena obejmują zarówno terapie zachowawcze, jak i zabiegi chirurgiczne. W początkowych fazach choroby stosuje się terapie polegające na rozluźnieniu powięzi dłoniowej poprzez zastrzyki z lekami (np. kolagenazą Clostridium histolyticum) lub fizjoterapię.
Zauważyłeś u siebie objawy którejś z powyższych chorób? Nie zwlekaj – zapisz się do ortopedy w Poznaniu już dziś i zadbaj o swój układ kostno-stawowy!
